Nieuwsbrief #2

HET AFTELLEN IS BEGONNEN...
Het is 17 december, half 2 ‘s middags. Buiten sneeuwt het al een paar uur, maar hierbinnen is het warm. Mijn slaapkamer lijkt wel ontploft! Op zich niets nieuws, maar nu vol met vuilniszakken kleding en andere dingen die ik aan het uitzoeken ben. Bewaren, weg, bewaren, weggeven… Op de achtergrond schalt de ‘Kerstmis Top-50’ en ik besef me dat het nog maar 24 dagen (576 uur, 34560 minuten, 2073600 seconden) is voordat ik op 9 januari op het vliegtuig stap naar Australië, met mijn flightbuddy Suzanne. (Waar Facebook al niet goed voor is!)

TIME FLIES...
De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen! Afgelopen zomer leek het nog zo ver weg en nadat o.a. mijn trouwe scooter overleed, heb ik me regelmatig bedacht dat ik van al mijn spaargeld toch ook een auto kon kopen. Gelukkig is er voor elk probleem een oplossing en voor elke dode scooter ook wel weer een andere te vinden. (Thanks, mom and dad!) En dat is nog maar één van de dingen die vooral een hoop doorzettingsvermogen van me vroegen. Want naarmate de tijd sneller ging, september kwam en de ‘nog-maar-drie-maanden-grens’ steeds dichterbij, kwam ook het besef wat ik allemaal achterlaat hier in Nederland om de hoek kijken.
Want wie had gedacht dat ik in dezelfde twee jaar van voorbereiding, ook een topbaan met topcollega’s zou krijgen? En wie had bedacht dat het achterlaten van vrienden toch wat ingewikkelder is, dan ik had gedacht? De één krijgt van de zomer een kind, terwijl ik aan de andere kant van de wereld zit, de ander gaat van de zomer trouwen, terwijl ik aan de andere kant van de wereld zit, enzovoort, enzovoort.
Maar terwijl ik daar regelmatig bij stilsta, wordt ik er door diezelfde vrienden aan herinnerd dat ik daar over een maand echt niet meer over nadenk. Dat ze best mee zouden willen in mijn koffer. En ach, het liefst nam ik iedereen ook mee. Maar jah, ik mag maar 20kg meenemen :)
Gelukkig kan ik uitkijken naar bezoek uit NL aan het eind van het jaar van zowel mijn ouders als een vriendinnetje… Dat scheelt!

IK BEN ER KLAAR VOOR!
Wat een geregel is het trouwens om naar het buitenland te gaan zeg! En nu ben ik niet zo’n held in het regelen van ‘regeldingen’, want die vind ik gewoon saai en ingewikkeld. Gelukkig is nu bijna alles rond en heb ik daar van verschillende kanten hulp bij gehad. Mijn visum en vliegticket waren nog het gemakkelijkste en dan ook snel geregeld. Ach, ik met mijn ‘geen-strafblad-want-ik-heb-nog-nooit-wat-gedaan’, ben dan ook snel bekeken bij zo’n ambassade. Online, binnen een dag, was het geregeld. Ze willen me daar wel hebben.
Ik ben gezegend met de mensen om me heen die betrokken zijn, zowel door gebed als financieel, (zo kan ik bijv. een laptop meekrijgen dankzij de support van een stel vrienden) en ben ik tegelijkertijd trots op het feit dat ik het grootste deel zelf bij elkaar gespaard heb, en niet die auto heb gekocht!

MIJN THUISFRONTCOMMISSIE
Als er twee (of eigenlijk drie) mensen zijn zonder wiens hulp ik dit allemaal NOOIT voor elkaar had kunnen krijgen zijn het Emanuel, Esther en Joy Blokker. Mijn wekelijkse lunch-date met Esther zijn, behalve gezellig, ook altijd nuttig geweest voor de eerder genoemde ‘saaie’ regeldingen. En mijn financiële plaatje ziet er ook prachtig uit, in plaats van chaotisch, dankzij Emanuel. Maar meer nog hun vriendschap en support is wat hen de liefste, tofste en slimste thuisfrontcommissie maakt die ik me zou kunnen wensen.

I'LL MISS YOU!
Nog 3 weken…  Met kerst en oud en nieuw voor de deur zal het snel gaan. Inpakken is de volgende stap en dan de afspraken met iedereen die voor de laatste keer zullen zijn, in elk geval voor een jaar.
Ik ga iedereen missen, maar ben blij met alle mogelijkheden anno 2011 van Facebook, Skype, Hyves, Gmail, YouTube etc. En om daar meteen gebruik van te maken, de link onderaan deze brief is van een filmpje wat een korte maar wel duidelijke impressie geeft van waar ik me over een maand in stort.

TO BE CONTINUED...
De volgende brief zal vanaf Australische bodem komen en in elk geval gevuld zijn met een hoop meer avonturen! Blijf me volgen via mijn blog, die vanaf 1 januari echt van start zal gaan!

GEBEDS- EN DANKPUNTJES:
- Dank (en bid) voor al mijn lieve familie, vrienden en collega’s die ik zo enorm ga missen!
- Dank dat alle voorbereidingen zo soepel gaan en het financiële aspect zo goed als rond is.
- Dank dat er een nieuwe huurder voor mijn kamer is gevonden.
- Bid voor deze laatste 3 weken die in het teken staan van afscheid nemen en inpakken.
- Bid voor de laatste regeldingen, dat ook deze goed zullen gaan.

Link: http://vimeo.com/17345867

Nieuwsbrief #1

WAT BEGON ALS EEN DROOM…

We schrijven het jaar 2004. Ik was net begonnen met mijn studie aan de Christelijke Hoge School Ede. Hier kwam ik voor het eerst echt in aanraking met Hillsong United, een worshipband uit Australie. Na nader te onderzoeken ontdekte ik rond 2006, dat Hillsong niet alleen bestond uit United, maar een grote kerk is, met daaraan verbonden een school met een opleiding op het gebied van waar mijn hart ligt: aanbidding en muziek!
Al van kinds af aan ben ik met muziek bezig. Dat God in muziek is en het een onwijs mooie manier is om te communiceren met God en mensen leerde ik daarom al vroeg. Helemaal verklaren waarom muziek zo belangrijk voor me is, kan ik niet, het is gewoon zo! Wel weet ik dat muziek een enorm krachtig middel is om mensen te raken, ze iets te vertellen, of om samen te delen. Want dat is waar het echt om gaat: Relaties, tussen God en mensen en tussen mensen onderling. Voor mij betekent muziek daar een sleutel toe. En ik vind bijna alles leuk. Inmiddels speel ik in de kerk piano en gitaar en zing ik en geniet ik wekelijks van drumles.
‘Later als ik groot ben, maak ik er mijn beroep van…’, dacht ik vaak, als kind, tiener, jong volwassene... Maar ik had nog een lange studieweg te gaan…
Dus een tijd lang bleef het bij dromen. Als ik het er nu met vrienden over heb, zeggen ze dat ik het in mijn studententijd altijd ben blijven noemen. Ik weet er niet meer veel van, behalve dat er altijd een stemmetje achter in mijn hoofd fluisterde: ‘Later als je groot bent…’.

En dat ‘later’ kwam, want eindelijk, in Februari 2009 studeerde ik af als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener. Het serieus nadenken over mijn toekomst begon vorm te krijgen. En na een tijdje er niet meer zoveel aan gedacht te hebben, kwam de oude droom weer bovendrijven: Studeren aan Hillsong College. Wat te doen: De zekerheid van een vaste baan of, gaan voor Australie? Na drie weken bedenktijd en bidden, die ik voor mezelf als deadline had gesteld, hakte ik de knoop door: Ik ga ervoor!
In de maanden die volgden kreeg ik een baan, een thuisfrontcomissie, regelde ik mijn aanmelding en begon ik keihard te sparen. Een jaar later, afgelopen maart 2010 kwam die ene hele belangrijke brief uit Australie: Ik was aangenomen voor de opleiding Worship Music, beginnend in januari 2011!’
 

WAT IS HILLSONG COLLEGE?

Hillsong Church is een grote kerk in Sydney, Australie, bestaande uit twee campussen, de Hills Campus en de City Campus. Per weekend bezoeken zo’n 15000 mensen de diensten, verspreidt over meer dan 10 diensten in het weekend. Daarnaast zijn er diensten in Brisbane, maar ook in Londen, Kiev, Parijs en Zuid-Afrika.
Onderdeel van Hillsong Church is Hillsong College, een school (vergelijkbaar met een HBO in Nederland) die, in de huidige vorm, vier verschillende opleidingsvariante biedt: Worship Music, Dance, TV &Media en Pastoral Leadership.
De opleidingsvariant Worship Music is een programma van drie jaar, waarvan je naar keuze 1, 2 of 3 jaar kunt volgen. In het eerste jaar staan, naast de algemene vakken zoals Introductie op het Oude en Nieuwe Testament en Persoonlijk Leiderschap, die elke opleiding krijgt, vakken als Worship Leadership, Songwriting en Worship Theologie centraal. Daarnaast zijn er Masterclasses, Workshops en Tutorials waar dieper ingegaan wordt op de verschillende onderdelen van muziek en worship.
Naast de theoretische onderdelen biedt de opleiding de gelegenheid om het geleerde direct in praktijk te brengen binnen Hillsong Church.
 

CITY CAMPUS

De campus waar ik mijn opleiding zal volgen is de City Campus, gelegen in hartje Sydney, dicht bij bijvoorbeeld het touristische Bondi Beach. (Zoek maar op Google Streetview, adres: 188 Young Street Waterloo NSW 2017 Australia). Deze campus huist zo’n 150 van de 800 studenten en is hiermee de kleinere campus.
 

NOG 6 MAANDEN… JANUARI 2011

Voorlopig is het nog niet zover. De opleiding begint op 24 Januari 2011. Dat betekent dat ik eind December, begin Januari zal vertrekken naar Down Under.
Nog zeker 6 maanden van voorbereidingen staan voor de deur.
Deze tijd gebruik ik voornamelijk om veel te werken en sparen. Werken doe ik bij Karakter Kinder- en Jeugdpsychiatrie in de buurt van Ede, op een behandelgroep voor tieners. Dat is genieten met jongeren en collega’s! Daarnaast ben ik bezig om mijn vliegticket te boeken, een visum te regelen, sponsors te zoeken, en allerlei andere regelzaken die komen kijken bij dit avontuur.
Ik hoop jullie de komende maanden regelmatig op de hoogte te houden van ontwikkelingen en persoonlijk met jullie te kletsen over dit grote avontuur!
 

GEBEDS- EN DANKPUNTJES:

- Dank dat God een droomgever is en zich aan Zijn beloften houdt en ik mag gaan.
- Dank dat ik een goeie baan heb met een super te gek team van collega’s.
- Dank dat ik een super thuisfroncommisie heb, die zich voor me inzetten en helpen.
- Bid dat het financiele aspect rond komt.
- Bid dat de voorbereidingen soepel verlopen (visum, ticket boeken, e.d.)