Vandaag is het zondag 13 februari 12 uur ‘s middags. Dat betekend dat de gemiddelde Nederlander in bed ligt en het bij jullie nog niet eens zondag is.
Het is alweer 21 dagen geleden, precies drie weken, dat ik vertrok vanaf Schiphol naar het verre Sydney.
Hoogste tijd dus voor een update!
Het is alweer 21 dagen geleden, precies drie weken, dat ik vertrok vanaf Schiphol naar het verre Sydney.
Hoogste tijd dus voor een update!
VAKANTIESHOCK
Aan de ene kant voelt het alsof ik hier al twee maanden ben, zoveel lijkt er te zijn gebeurd. Maar de realiteit is dat de laatste vier weken vooral ‘rare’ weken zijn geweest. Over het afscheid op Schiphol kan ik alleen maar zeggen: Wow! Zoveel mensen, supergaaf!
De vliegreis was vooral lang, vermoeiend en het eten wat China Airlines je voorschoteld, zou ik nog niet eens aan mijn hond voeren, dat is, als ik een hond had. Dus met een compleet lege maag, na 2,5 dagen reizen en gelukkig al mijn spullen, kwam ik met mijn flightbuddy op dinsdag de 11e januari aan op het Kingford Smith Airport van Sydney. Missie 1: MacDonalds!
Daar werd ik opgehaald door mijn nichtje, die me vervolgens naar church (zo noemen we het hier, of je het nou over college of de kerk hebt, alles in hetzelfde gebouw) bracht.
Ik werd opgevangen door studenten die net hun eerste semester erop hebben zitten en hier dus al een half jaar zijn. Goed geregeld, zeg maar, want binnen een uur stond ik al in mijn huis. Een mooi appartement, wat ik deel met drie anderen. De rest van de dag werd ik flink op sleeptouw genomen en werden de beginselen van het leven als Hillsong College student aan me uitgelegd.
Wat te vertellen: Het weer is fenomenaal, dagelijks rond de 20-25 graden, sommige dagen zijn 40!
‘s Nachts af en toe regen om af te koelen of keiharde wind. Sydney is mooi, groot, HEEL groot. The Operahouse heb ik vorige week gezien, vanaf de veerboot naar Manly, een schiereiland met een mooi strand.
Aan de ene kant voelt het alsof ik hier al twee maanden ben, zoveel lijkt er te zijn gebeurd. Maar de realiteit is dat de laatste vier weken vooral ‘rare’ weken zijn geweest. Over het afscheid op Schiphol kan ik alleen maar zeggen: Wow! Zoveel mensen, supergaaf!
De vliegreis was vooral lang, vermoeiend en het eten wat China Airlines je voorschoteld, zou ik nog niet eens aan mijn hond voeren, dat is, als ik een hond had. Dus met een compleet lege maag, na 2,5 dagen reizen en gelukkig al mijn spullen, kwam ik met mijn flightbuddy op dinsdag de 11e januari aan op het Kingford Smith Airport van Sydney. Missie 1: MacDonalds!
Daar werd ik opgehaald door mijn nichtje, die me vervolgens naar church (zo noemen we het hier, of je het nou over college of de kerk hebt, alles in hetzelfde gebouw) bracht.
Ik werd opgevangen door studenten die net hun eerste semester erop hebben zitten en hier dus al een half jaar zijn. Goed geregeld, zeg maar, want binnen een uur stond ik al in mijn huis. Een mooi appartement, wat ik deel met drie anderen. De rest van de dag werd ik flink op sleeptouw genomen en werden de beginselen van het leven als Hillsong College student aan me uitgelegd.
Wat te vertellen: Het weer is fenomenaal, dagelijks rond de 20-25 graden, sommige dagen zijn 40!
‘s Nachts af en toe regen om af te koelen of keiharde wind. Sydney is mooi, groot, HEEL groot. The Operahouse heb ik vorige week gezien, vanaf de veerboot naar Manly, een schiereiland met een mooi strand.
Wat trouwens ook HEEL groot is, zijn de spinnen die ze hier hebben.
En geloof me, dit is een klein foto’tje maar dit beest had een diameter van zeker 7cm! Ze zitten overal, ik bedoel, in de hal, in de badkamer, in de woonkamer. En dan zal ik het niet eens hebben over kakkerlakken. Geloof me, ik woon echt niet in een of ander 3e wereld land, maar goed. Zolang ik nog niet gebeten wordt, is er niet zoveel aan de hand. Denk ik… Ach, ik ben goed verzekerd :D (okay als ik dit teruglees lijkt het alsof er continue overal spinnen zitten. Dat is niet helemaal waar. Drie spinnen in vier weken valt eigenlijk best mee.)
En geloof me, dit is een klein foto’tje maar dit beest had een diameter van zeker 7cm! Ze zitten overal, ik bedoel, in de hal, in de badkamer, in de woonkamer. En dan zal ik het niet eens hebben over kakkerlakken. Geloof me, ik woon echt niet in een of ander 3e wereld land, maar goed. Zolang ik nog niet gebeten wordt, is er niet zoveel aan de hand. Denk ik… Ach, ik ben goed verzekerd :D (okay als ik dit teruglees lijkt het alsof er continue overal spinnen zitten. Dat is niet helemaal waar. Drie spinnen in vier weken valt eigenlijk best mee.)
CULTURESHOCK
Mijn huisgenootjes zijn twee amerikaanse meiden (19 en 24) en een brits meisje (30). Ik deel mijn kamer met de Brit. En geloof me, als er een grotere cultuur-botsing kan zijn is het wel met twee stereotype amerikaanse meisjes (serieus, ik maak geen grapje als ik zeg dat de ene een cheerleader was en de andere een peagentgirl, google het maar), die nog nooit van huis zijn geweest, een brit die directer is dan goed is voor deze wereld en ik met mijn nederlandse directe, doch soms toch ietwat meer genuanceerde houding. (Ja, echt, haha). Wat zal ik in dit stadium zeggen: ZUCHT. Maar verder gaat dat prima. Inmiddels hebben we aardig wat spulletjes gekregen of gehaald, zoals een koelkast, een bank, tafel, stoelen, een magnetron, tv, etc. De wasmachine is ook gearriveerd, al duurde het even, om maar op te houden over internet. Dat kan nog wel even duren, ze zijn hier niet zo snel.
Verder doe ik mijn ding voornamelijk buitenshuis, omdat ik geen zin heb om binnenshuis de hulpverlener uit te moeten hangen en iedereens issues op te lossen. Ze leren het vanzelf J (ik ook trouwens).
SUMMERCAMP
Naast dat deze weken in het teken stonden van wennen, dingen regelen zoals telefoon, bankrekening etc, was het ook de tijd van de Summercamps. Want ja, het is hier bijna 1 Februari, vergelijkbaar met de Nederlandse 1 September. Twee weken geleden mee geweest op ‘Voltage camp’, voor groep 7 en 8, simpelweg geniaal en vorige week teruggekomen van ‘Powerhouse Retreat’, voor de 18-25 jeugd.
Dat was nog genialer. (Binnenkort volgt een compilatie filmpje).
COLLEGE
Na twee weken ‘intensives’ gehad te hebben, twee weken waarin we twee vakken krijgen, en voornamelijk de hele dag hoorcollege’s hebben, begint morgen dan ons normale rooster. Qua naam weet ik wat ik krijg, maar inhoudelijk nog niet echt een idee, dus dat volgt in de volgende update.
Naast de hoorcollege (Core classes), werkcollege’s (Tutorials) en Bandpractice hebben we twee ‘stageplekken’. Ik doe Choir en Streetteams (nee, je mag niet kiezen, en van Streetteams wordt ik niet meteen enthousiast, maar dat komt vanzelf.) Choir doe ik op zondagochtend, tijdens twee van de zes diensten. De mazzel is dat ik om de week maar 1 dienst hoef te zingen, want er zijn maar drie ochtenddiensten. Dus de ene week is het vroeg op, de andere uitslapen, of helpen bij de Kids, die komen een handje te kort. Streetteams is op zaterdagochtend, zo’n drie uurtjes connecten en helpen bij mensen in verschillende wijken. Het doel is niet evangeliseren, maar puur outreachen en er letterlijk en figuurlijk ‘zijn’ voor mensen. Zoals een van onze leiders uitlegde: People won’t care about ‘your’ gospel, unless they know you care about them.
Mijn huisgenootjes zijn twee amerikaanse meiden (19 en 24) en een brits meisje (30). Ik deel mijn kamer met de Brit. En geloof me, als er een grotere cultuur-botsing kan zijn is het wel met twee stereotype amerikaanse meisjes (serieus, ik maak geen grapje als ik zeg dat de ene een cheerleader was en de andere een peagentgirl, google het maar), die nog nooit van huis zijn geweest, een brit die directer is dan goed is voor deze wereld en ik met mijn nederlandse directe, doch soms toch ietwat meer genuanceerde houding. (Ja, echt, haha). Wat zal ik in dit stadium zeggen: ZUCHT. Maar verder gaat dat prima. Inmiddels hebben we aardig wat spulletjes gekregen of gehaald, zoals een koelkast, een bank, tafel, stoelen, een magnetron, tv, etc. De wasmachine is ook gearriveerd, al duurde het even, om maar op te houden over internet. Dat kan nog wel even duren, ze zijn hier niet zo snel.
Verder doe ik mijn ding voornamelijk buitenshuis, omdat ik geen zin heb om binnenshuis de hulpverlener uit te moeten hangen en iedereens issues op te lossen. Ze leren het vanzelf J (ik ook trouwens).
SUMMERCAMP
Naast dat deze weken in het teken stonden van wennen, dingen regelen zoals telefoon, bankrekening etc, was het ook de tijd van de Summercamps. Want ja, het is hier bijna 1 Februari, vergelijkbaar met de Nederlandse 1 September. Twee weken geleden mee geweest op ‘Voltage camp’, voor groep 7 en 8, simpelweg geniaal en vorige week teruggekomen van ‘Powerhouse Retreat’, voor de 18-25 jeugd.
Dat was nog genialer. (Binnenkort volgt een compilatie filmpje).
COLLEGE
Na twee weken ‘intensives’ gehad te hebben, twee weken waarin we twee vakken krijgen, en voornamelijk de hele dag hoorcollege’s hebben, begint morgen dan ons normale rooster. Qua naam weet ik wat ik krijg, maar inhoudelijk nog niet echt een idee, dus dat volgt in de volgende update.
Naast de hoorcollege (Core classes), werkcollege’s (Tutorials) en Bandpractice hebben we twee ‘stageplekken’. Ik doe Choir en Streetteams (nee, je mag niet kiezen, en van Streetteams wordt ik niet meteen enthousiast, maar dat komt vanzelf.) Choir doe ik op zondagochtend, tijdens twee van de zes diensten. De mazzel is dat ik om de week maar 1 dienst hoef te zingen, want er zijn maar drie ochtenddiensten. Dus de ene week is het vroeg op, de andere uitslapen, of helpen bij de Kids, die komen een handje te kort. Streetteams is op zaterdagochtend, zo’n drie uurtjes connecten en helpen bij mensen in verschillende wijken. Het doel is niet evangeliseren, maar puur outreachen en er letterlijk en figuurlijk ‘zijn’ voor mensen. Zoals een van onze leiders uitlegde: People won’t care about ‘your’ gospel, unless they know you care about them.
AUSTRALIA
Australische humor bestaat uit sarcasme. Jeej! Dat kennen we in Nederland gelukkig ook. De Amerikanen daarentegen hebben er wat meer moeite mee. Dat zorgt voor hilarische situaties.
Tegelijkertijd is elke nationaliteit die je je kunt bedenken hier wel aanwezig, zowel in college als gewoon hier wonend. Ik ben de enige Nederlandse van mijn intake (deze lichting), maar er zijn er nog drie van eerdere intakes.
Verder zijn er nog niet heel schokkende dingen die botsen met mijn Nederlandse achtergrond. Alles is hier wel een stuk relaxter, maar te laat komen is er nog steeds niet bij J Dat is bij andere culturen wel even anders. Zo kun je rustig een half uur op een Braziliaan wachten of op Amerikanen. Er is wat dat betreft wel duidelijk een verschil in ‘mindset’ tussen Europeanen en (Zuid-)Amerikanen. Waar wij zijn opgegroeid met ‘doe maar normaal en kom op tijd’, hebben zij een achtergrond van ‘alles is zo awesome en ach, dan maar wat later’.
CHURCH
…is in een woord GEWELDIG! De diensten zitten goed in elkaar, de mensen zijn tof, en er hangt een sfeer van altijd elkaar bemoedigen en becomplimenteren.
@mijn lieftallige collega’s back in O’beek, over competentiegericht werken gesproken, hier kunnen ze er ook wat van :D
Australische humor bestaat uit sarcasme. Jeej! Dat kennen we in Nederland gelukkig ook. De Amerikanen daarentegen hebben er wat meer moeite mee. Dat zorgt voor hilarische situaties.
Tegelijkertijd is elke nationaliteit die je je kunt bedenken hier wel aanwezig, zowel in college als gewoon hier wonend. Ik ben de enige Nederlandse van mijn intake (deze lichting), maar er zijn er nog drie van eerdere intakes.
Verder zijn er nog niet heel schokkende dingen die botsen met mijn Nederlandse achtergrond. Alles is hier wel een stuk relaxter, maar te laat komen is er nog steeds niet bij J Dat is bij andere culturen wel even anders. Zo kun je rustig een half uur op een Braziliaan wachten of op Amerikanen. Er is wat dat betreft wel duidelijk een verschil in ‘mindset’ tussen Europeanen en (Zuid-)Amerikanen. Waar wij zijn opgegroeid met ‘doe maar normaal en kom op tijd’, hebben zij een achtergrond van ‘alles is zo awesome en ach, dan maar wat later’.
CHURCH
…is in een woord GEWELDIG! De diensten zitten goed in elkaar, de mensen zijn tof, en er hangt een sfeer van altijd elkaar bemoedigen en becomplimenteren.
@mijn lieftallige collega’s back in O’beek, over competentiegericht werken gesproken, hier kunnen ze er ook wat van :D
EN IK?
Met mij gaat het goed. Het heeft in deze fase zo zijn ups en downs, maar ik vind mijn plekje wel. In elk geval ben ik er van overtuigd dat de keuze om hier heen te gaan de goede is geweest, ondanks wat ik in Nederland heb achtergelaten. Heimwee is niet het goede woord. Af en toe even frustratie’s of enthousiasme willen delen met vrienden des te meer. Maar de steun vanuit Nederland is er duidelijk en daar heb ik veel aan. Al is het lastig om twee werelden te combineren, toch is het fijn om te horen hoe het in Nederland is, wat iedereen doet en hoe het leven daar gewoon lekker door gaat.
En ach... Of ik nou volgend jaar terug kom of niet, in elk geval zal dit jaar me veel brengen. Wat precies weet ik nog niet, maar, zoals ze hier zeggen: THE BEST IS YET TO COME!
Met mij gaat het goed. Het heeft in deze fase zo zijn ups en downs, maar ik vind mijn plekje wel. In elk geval ben ik er van overtuigd dat de keuze om hier heen te gaan de goede is geweest, ondanks wat ik in Nederland heb achtergelaten. Heimwee is niet het goede woord. Af en toe even frustratie’s of enthousiasme willen delen met vrienden des te meer. Maar de steun vanuit Nederland is er duidelijk en daar heb ik veel aan. Al is het lastig om twee werelden te combineren, toch is het fijn om te horen hoe het in Nederland is, wat iedereen doet en hoe het leven daar gewoon lekker door gaat.
En ach... Of ik nou volgend jaar terug kom of niet, in elk geval zal dit jaar me veel brengen. Wat precies weet ik nog niet, maar, zoals ze hier zeggen: THE BEST IS YET TO COME!
No comments:
Post a Comment