Friday, August 19, 2011

The one with 2nd semester and big news...


UPDATE...
Na het filmpje van een paar weken geleden, nu weer een nieuwsbrief op papier. Want ik heb een hoop te vertellen. Inmiddels is het tweede semester net van start gegaan en zien de weken er weer normaal uit met 4 lange lesdagen en nieuwe vakken. Dit semester hebben we ‘New Testament Introduction’, ‘Christian Doctrine’, ‘Personal Evangelism’, ‘Spirit-filled Living’, ‘Intensive Song Learning’ en ‘Songwriting’. De meesten spreken voor zich, en Christian Doctrine is een van m’n favorieten naast Intensive Song Learning. Bij de laatste krijgen we aan het begin van de les een nummer wat we twee uur later moeten performen. Dat betekent dus stampen, muziek theorie kennen en snel en flexibel werken met de band. Onze band bestaat nu uit 4 muso’s (muzikanten) en 6 vocals (zangers). Dat werkt een stuk gemakkelijker, want met een band van 4 is het makkelijk snel instuderen. Bij Christian Doctrine leren we wat we nu iegenlijk geloven, hoe geloofwaardig dat is en hoe we dat kunnen uitleggen op een goede manier aan mensen die iets anders geloven dan wij. Dat is dus hartstikke interessant.

big news
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen, dan weet meteen iedereen het, maar ik heb besloten om volgend jaar het 2e jaar te doen (en daarna ook het 3e jaar). Ik heb er goed en lang over nagedacht, maar hier in deze omgeving met de leermogelijkheden die ik hier heb, zou het jammer zijn om daar niet alles uit te halen wat er in zit. De meerwaarde zit hem in de opbouw van het lesprogramma. Dit jaar gaat vooral om leren binnen een team te functioneren en te leiden. Volgend jaar gaat het een stapje verder en staat het in het teken van het leiden van een team. Het derde jaar is het stagejaar, waarbij je stage loopt bij een van de pastors van church.  Voor mij betekent dat hoogstwaarschijnlijk (hopelijk) stage lopen bij Beci Wakerley, onze kidspastor, wat ik nu al doe. Echter in het derde jaar zijn de verantwoordelijkheden en leermogelijkheden veel groter.
Daarnaast zie ik de meerwaarde voor mij als persoon en voor iedereen waar ik ooit mee zal samenwerken. 

Dit is een enorme stap, eentje die ik in vertrouwen neem, want zoals je weet, ik was voorbereid op 1 jaar, en nu stap ik met lege handen jaar 2 in. Ik ben nu ook hard op zoek naar een baan die ik kan combineren met school en ben daarnaast vandaag aan het wennen aan het feit dat ik definitief deze keus gemaakt heb. Ik heb gister mijn baas op werk geinformeerd en nu dusjullie allemaal via deze nieuwsbrief.
Ik vind het enorm spannend, vooral omdat het financiele plaatje nu opnieuw helemaal uitgezocht moet worden. En leven in Sydney is niet goedkoop. Wat dat betreft is Nederland een stuk goedkoper. In elk geval ga ik gauw met Emanuel en Esther ‘om tafel zitten’ (figuurlijk dan he, haha), om alles eens goed op rij te zetten. En daarnaast, wie er goede ideeen heeft, laat maar horen.

Maar wees niet bang, ik kom gewoon in December/Januari naar Nederland. Om precies te zijn land ik op 22 december op Nederlandse bodem en vier ik dus Kerst, O&N en mijn verjaardag in Nederland! Hoe leuk is dat! Daar heb ik nu al heel veel zin in, om jullie allemaal weer te zien en spreken! En dat is nog maar 4 maandjes weg.


Hillsong kids...
Sinds dit semester loop ik dus officieel stage bij Hillsong Kids, bij onze Kidspastor, Beci Wakerley. Ik overzie nu de Voltage KDG’s (Kids Discipleship Groups voor groep 7/8) die we eens in de 14 dagen op vrijdagavond doen. Daarnaast leid, speel en zing ik nu ook regelmatig in de band op zater-dagavond tijden de 6pm dienst bij Voltage.
Daarnaast ben ik de komende weken bezig met een projectje: ‘A Kids Developmental Guide’. Omdat veel van onze kids leaders vrijwilligers/ studenten zijn, zijn er maar een paar die echt ‘verstand van zaken’ hebben. En om zo de leiders tegemoet te komen, schrijf ik nu een gids waarin uitgelegd word hoe de ontwikkeling van een kind verloopt, en waar je als leiders rekening mee kunt houden om goed aan te sluiten bij de leeftijd van het kind. Een leuke uitdaging omdat het in mijn vakge-bied ligt en omdat het hier nog nooit gedaan is. De tweede week van september hopen we de gids uit te geven.
Daarnaast hebben we vorige maand Hillsong Conference gedraaid en was ik vier dagen lang betrokken bij Hillsong Kids als Tribal Leader (zie vorige video blog). Het was een supergaaf en mijn seminar over ‘Pesten’ trok over de 100 kinderen en was een groot succes! Ik zou graag meer foto’s willen bijvoegen maar vanwege de privacy regels mag dat niet.

Citycrew
Met de dance crew, die we nu omgedoopt hebben tot City Crew hebben we inmiddels twee optredens gedaan, met groot succes. We hebben nu een crew van 12 lui en trainen elke woensdagmiddag.
Daarnaast deed ik ook aan boksen aan het begin van het jaar, maar dat project is stopgezet omdat het niet liep.  

verhuisd
Inmiddels ben ik ook verhuisd! (zie viedo op mijn blog) Dat was een grote opluchting, en een grote verbetering. Ik woon dit semester samen met Casey, Marie en deel mijn kamer met Joelle. De laatste twee zijn ook klasgenootjes, dus dat is leuk. Ik heb nu een grotere kamer en het is in huis een stuk gezelliger.

tot slot...
Met alles wat ik hier meemaak en alle mogelijkheden die ik krijg, terwijl ik hier nog maar zo kort ben, zie ik God’s blessing door alles heen. Mijn relatie met Hem groeit en ik geniet van alles wat ik leer, ook al is dat soms niet even makkelijk zo ver van huis.
Veel gebedspuntjes heb ik niet, de grootste voornamelijk een baan en God’s voorziening, zodat ik kan sparen voor volgend jaar. Dankpunten zijn alle dingen die ik hier meemaak en leer en kan doen.
In elk geval veranderd er aan nieuwsbrieven en dergelijken wat mij betreft niets. Alleen krijgen jullie ‘m nu wat langer. Ik ben benieuwd hoe het met jullie allemaal is en wat jullie allemaal meemaken in het koude kikkerlandje....


oh jah...
het met ...nog een klein dingetje. Sinds kort heb ik een Wall of Fame op mijn muur geplakt met kaartjes en foto’s van thuis, maar er kan nog veel meer bij. Er is niks leukers dan een kaartje of foto te krijgen uit Nederland. Dat snap je pas als je zo ver van huis bent, maar dan is iets van ‘thuis’ echt iets om over naar huis te schrijven, haha...
Dus bij deze mijn adres (hint, hint) :D

Mirjam Schouten
104/10 Lachlan Street, Waterloo
NSW, 2017, Sydney
Australia





Monday, July 18, 2011



Een kijkje achter de schermen van Hillsong Church, mijn dagelijkse leefwereld :D

I love my church...

Wednesday, June 1, 2011

The one with the explanation of The Project

"The Project" is a three part, web-based documentary, designed to give an inside glimpse into Hillsong College, by providing a behind-the-scenes look at the collaboration of some of our musicians, television & Production teams as we crafted a large-scale College Worship Event. We pray the individual journeys of students & staff, as well as the collective worship of our college body, inspire you & your relationship with JESUS."

Neem een kijkje achter de schermen, dit is wat wij doen en wie we zijn :)

Hillsong College :D

The one with The Project Part 3...

Hillsong College - "the project" Part 3/3 from Hillsong College on Vimeo.

The one with The Project Part 2...

Hillsong College - "the project" Part 2/3 from Hillsong College on Vimeo.

The one with The Project Part 1...

Hillsong College - "the project" Part 1/3 from Hillsong College on Vimeo.

Tuesday, May 3, 2011

The one with Holland in Australia...

Dacht ik nou echt dat ik aan de andere kant van de wereld geen greintje Hollands gedachtengoed zou vinden? Heb ik dat toch mooi mis. Want wat schertst mijn verbazing, als ik vanochtend om 11:00 uur plaatselijke tijd (11am voor Ozzies), het postkantoor binnenloop: CD's te koop van Andre Rieu! Het moet nou niet gekker worden! Slechts $25,- voor zo'n exemplaar.
En ach, nu ik een fiets heb (dankzij mijn lieve familie!), voel ik me weer een stuk Nederlandser, lekker fietsen, dit keer (helaas) wel met helm. Hoewel, ik moet zeggen, zoals er hier gereden wordt, het idee van een helm op mijn hoofd wel ietwat veiliger voelt :) In elk geval geeft het me een stuk meer bewegingsvrijheid om regelmatiger naar het centrum te gaan voor boodschappen...

Trouwens, na twee pakketjes uit het zonnige westen te hebben ontvangen, staat mijn voorraadkast mooi weer 'vol' met hagelslag, fruithagel, gestampte muisjes, ontbijtkoek, erwtensoep enz. Er gaat gewoon niets boven Nederlands eten.
Hoewel, ik moet zeggen dat kangoeroe hetzelfde smaakt als koe, alleen is het goedkoper. Dus regelmatig biefstuk met bloemkool, brocolli en aardappelpuree met jus (de laatste twee ook uit een van de pakketjes natuurlijk), maakt het toch wel eetbaar hier :)
Er schijnt trouwens wel een winkel te zijn die echte Nederlandse spullen verkoopt, maar dat is dan weer duur. En de supermarkt hier heeft een vakje met Nederlandse spulletjes, maar alleen al de stroopwafels zou ik mijn hond (als ik die had) nog niet voorzetten! Waarom ze dat vak nou hebben, dat is dan weer de vraag...

Inmiddels is de herfst hier zo'n beetje aangebroken. Dat houdt vooral in dat het weer hier een soort van bipolaire stoornis heeft opgelopen (hey, ik ben sociotherapeut, ik mag dat zeggen). De ene dag stromende stortregen, de volgende dag weer stralende zonneschijn. Heet in de zon, fris in de schaduw. Gelukkig is er in de stad een soort 'zwarte markt-idee', Paddy's Market genaamd. Kun je fijn goedkope kleding kopen, dus van de week maar gauw twee warme vesten gescoord. Want winterjassen-weer is het nou ook weer niet. En nu ik dus een fiets heb, is het makkelijk te doen om daar heen te gaan. Sowieso is het bij Paddy's Market fijn winkelen want ook eten, groenten en fruit, zijn er in een soort van markt-versie, een stuk goedkoper en beter van kwaliteit.

Vandaag is dus 4 mei, en als jullie vanavond netjes 2min stilte houden, doe ik mee... In mijn slaap dit jaar, want dat is om 4 uur 's nachts. Binnenkort is trouwens het Eurovisiesongfestival weer he, (om het even compleet ergens anders over te hebben). Anyway, schijnt dat Australiers dat ook kijken. Waarom? Omdat het, quote 'hilarisch' is... Dus hebben we een Eurovisie-feestje binnenkort. Duiken we gezellig allemaal om 4 uur 's ochtends voor de buis... Wat voor inzending heeft NL dit jaar? Moet ik me alvast gaan schamen? :)
We zullen zien...


Vlnr: Josh (ZA), Manny (US), Billy (US), Vanessa (BR), Alina (DE), Anne (US), Esther (DE), Rooney (US),
Rael (KR), Vanessa (ZA, niet in onze klas, vrouw van) James (ZA), Gabriel (PL)
Kathy (AU, onze Tutorial Leader), Joe (US) en ik (NL).

Sunday, May 1, 2011

The one with my Crib...



De opdracht was, maak een filmpje van je huis en post 'm op je blog, dat heb ik dus bij deze gedaan. Nu moet ik er even bij vertellen, dat het a) echt heel raar is om tegen je telefoon te praten, terwijl je weet dat dat ding alles opneemt wat je zegt, en je je dus continue bedenkt wat je wel en niet moet zeggen. Dan krijg je dus inderdaad leuke woordkeuzes als 'kunnen moeten kunnen' en 'glorie hallelujah', b) je echt raar Nederlands gaat praten als je de hele dag door zo'n beetje engels praat en c) het maken van zo'n filmpje terwijl je al twee dagen ziek op de bank thuis ligt, nogal hilarisch is, ahum en d) het al helemaal raar is om dat dan weer terug te kijken om te zien of de beelden wel geschikt zijn voor de jeugdige kijkers onder ons... Maar, al met al een prima eerste docu-soap. Er gaan er zeker meer volgen, zodra ik meer opdrachten krijg, want zelf ben ik dan weer niet zo'n filmpjes-genie. Vaak geen inspiratie enzo... Maar anyway, nu weten jullie in elk geval waar ik de laatste paar maanden heb gebivakeerd. Ik blijf hier in elk geval nog 2 maanden, dan hopelijk naar een ander appartement met voornamelijk andere mensen :D
Adios!

Friday, April 22, 2011

The one with the Living the Dream...

Quote Facebook:
Mirjam Schouten

Love my life! This was the bestest Good Friday evah! Chillin' with Lazaro Alvarez, Jared Coulston and Josee Schroeder at Circular Quay, to bad Simri Tolman missed out!
And how good is driving a 3Ton Truck on one day and hugging a fairy by the name of Liz Yuhas the next? That can only happen at Hillsong EASTER!



 

Saturday, April 16, 2011

The one with the first half semester...

UPDATE...
Zo, daar istie dan weer, een nieuwe nieuwsbrief! Het duurt even, maar dan staat er tenminste weer genoeg interessants in om te lezen.
Hoe is het leven hier in Ozzieland? Het leven is hier goed! Het weer is nog steeds super relaxed, met af en toe een regenbui maar over het algemeen niet kouder dan 20 graden! Dus... Wat heb ik zoal beleefd de afgelopen twee maanden? Ik ben bijna over mijn spinnen angst heen! Ten eerste zien we ze bijna niet meer (seizoen?) en ten tweede heb ik al een grote spin vermoord, en dat kan ik nog navertellen, dus...

CLASSES...
College heeft nu lekker structuur gekregen, ik snap mijn rooster en de weken

beginnen wat normaler te worden. Onze klassen zijn in Bands verdeeld, mijn Core Tutorial (klas) bestaat uit twee bands. Afgelopen maandag hadden we onze eerste Performance. Drie nummers die we de afgelopen paar weken hadden gerepeteerd moesten we performen voor onze docenten en de andere klassen. Dat waren o.a. ‘Another Day in Paradise’ van Phil Collins en ‘Split Screen Sadness’ voor de John Mayer fans onder ons.
Behalve dat het supergoed ging, was het ook hartstikke leuk. Filmpjes daarvan zijn te vinden op mijn blog. Dat, en de eerste paar opdrachten met een ‘Competent’ bestempeld krijgen is een goede start van het semester. Komend blok staan er vier nummers op het programma en weer een Performance. In elk geval leer ik nu alles uit mijn hoofd en is bladmuziek er niet meer bij. Qua techniek schiet ik dus met stappen vooruit. Ondertussen blijf ik ook de nummers die in church gespeeld worden oefenen.
Daarnaast is mijn Fieldwork (‘stage’) in Choir nog steeds een wekelijks ding. Ook daar zit vooruitgang in. Na Pasen wordt ik getraind als conductor (dirigent) en zal ik waarschijnlijk rond het einde van dit semester op het platform mijn choir mogen dirigeren. Hoelang de training zal duren weet ik niet precies, maar ik blijf me gewoon volledig inzetten, dan komen de kansen vanzelf. Daarnaast ben ik naast alle schoolbezigheden begonnen bij Hillsong Kids. Eens in de 14 dagen hebben we KDG voor groep 7 en 8. Dit om de overstap naar de volgende groep Fuel, volgend jaar, gemakkelijker te maken. Daarnaast is er op deze avonden meer tijd om echt te kletsen met de kinderen, samen te bidden en wat dieper over Jezus te kletsen. De KDG is pas dit seizoen opgestart en draait nog maar net, dus het is tof om hier vanaf het begin bij te zijn en dit te zien ontwikkelen.

POWERCREW
Onze jeugdgroep heet, zoals in de vorige brief al stond, PowerHouse. Sinds vorig jaar juli hebben een paar lui een HipHop dance crew gestart, PowerCrew en sinds vorige week zit ik daarbij. Deze week dus flink getraind om de achterstand van meer dan 6 maanden in te halen, maar dat gaat wel prima. Afgelopen vrijdag ben ik met onze trainer Will en een klasgenoot Elisabeth (uit Zweden) naar een HipHop workshop in de stad geweest. Een geniale danser uit the States kwam naar een van de dansscholen en ‘natuurlijk’ kent Will alles en iedereen die met dansen te maken heeft, dus dat was heel vet. Flink wat bijgeleerd.



SHINEGIRL & BOKSEN...
Sinds vorige week ben ik ook weer aan het boksen (trainen). We gebruiken dat om relaties op te bouwen met tienermeiden uit de omgeving, om zo een mentorprogramma wat we hebben, ShineGirl, uit te breiden. Voor nu betekent dat vooral zorgen dat ons team (5 meiden) consequent komt opdagen bij de trainingen, om zo de meiden te motiveren om ook te komen. Onze teamleidster heeft al veel langer connecties met de politie hier en zo is dit hele project tot stand gekomen. We trainen dus met een aantal agenten en nog wat andere sportfanaten.
De training draait drie ochtenden per week, waarvan ik er twee doe, op maandag en woensdag. Dat betekent dus om 6 uur opgehaald worden om om half 7 te starten met trainen. Rond kwart over 8 zijn we dan weer thuis om tussen half 9 en 9 weer mooi in de klas te zitten. Mijn conditie zal dus in no-time weer op peil zijn. Net als mijn ochtendritme.



AT HOME...
Gaat het een stuk beter, met ups en downs. Mijn aanpak lijkt te werken, (niet altijd helaas): Altijd alles rustig en eerlijk bespreken wat me dwars zit. Momenteel is het redelijk handhaafbaar, om zo maar te zeggen. Mijn kamergenote Lorina en ik kunnen redelijk met elkaar overweg. Ik zal nooit vrienden met haar worden omdat onze werelden gewoon te extreem ver uit elkaar liggen. Maar dat maakt mij niet uit, als we maar normaal met elkaar in een huis kunnen wonen vind ik het prima. Met Kourtney gaat het steeds beter, we hebben leuke gesprekken en zitten met een aantal dingen best op een lijn. Ook daarbij geldt, dat het het beste werkt om dingen uit te spreken.
Angelique heeft haar eigen vriendengroep gevonden en is weinig thuis te vinden. Ze heeft bedacht dat ze zich hier niet thuis voelt, en sluit zich wat af van ons. Wij (Kourtney en ik) blijven open naar haar, maar wat het precies is kunnen we alleen maar interpreteren. Zolang zij niet kan aangeven wat haar dwarszit, kan er niets veranderen binnenshuis. De relatie tussen Kourtney, Angelique en Lorina daarentegen is behoorlijk onder het vriespunt gezakt. De cultuurverschillen zorgen ervoor dat ze niet met elkaar kunnen communiceren. Het enige wat ik kan doen is af en toe tips geven over hoe met elkaar in gesprek te gaan. (Eens een socio-therapeut...) Verder laat ik het lekker aan hun.
Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik blij ben dat juli steeds dichterbij komt, zodat ik op zoek kan naar andere huisgenoten. Dan loopt mijn leasecontract af en kan ik zo ergens anders heen. Er zijn wel wat opties, maar het is nog te vroeg om daar actief mee aan de slag te gaan.

TEGENVALLERS...
Zijn er hier natuurlijk ook. Zoals het eten... Ik snak bijna naar gewoon een blik erwtensoep of spinazie, andijvie en al dat spul. De supermarkt is niet alleen duur, het is ook de enige in de buurt, dus een fijne monopoly positie maakt het leven niet goedkoop. Ik spaar nu voor een fiets die ik hopelijk volgende maand kan aanschaffen, zodat ik mobieler ben en ook wat verder weg kan gaan voor boodschappen, om zo weer wat kosten te besparen.


Een nog grotere tegenvaller was dat vier meiden uit ons eerste jaar de afgelopen weken zo ontzettend ziek zijn geworden, dat ze nu weer naar the States en Ierland zijn vertrokken. Een flinke tegenvaller voor iedereen, omdat dat niet het eerste is wat je verwacht hier in Sydney. Maar ook dat soort dingen gebeuren en het leven gaat door.


PERSOONLIJK...

Leer ik elke dag weer een hoop. Momenteel zijn onderwerpen als ‘vertrouwen’ en ‘zekerheid’ thema’s die me bezighouden. Soms is het maar wat ingewikkeld om elke keer weer de wijste te zijn, de juiste keuzes te maken, dat wat anderen doen me niet te laten irriteren etc. Maar het lukt eigenljk best goed en zo langzamerhand begin ik ook wat te ontdekken wie en wat mijn vrienden zijn. Dat is nog wel lastig, omdat we hier allemaal nog maar zo kort zijn. Ik ben niet zo van de kliekjes, zoek liever een paar individuen op waar ik goed mee overweg kan en die goed met mij overweg kunnen. Maar stap voor stap komt dat er wel. In elk geval blijft dat een gebedspuntje. God is in elk geval heel tastbaar aanwezig en ik leer meer en meer om Hem nog meer te betrekken bij wat ik doe. Hij betrekt mij in elk geval zeker bij Zijn plan, en dat ik hier op de juiste plek ben is een ding wat zeker is.

COLOUR CONFERENCE & THE BLUE MOUNTAINS...

Twee weken geleden hebben we een van de grote conferenties gehad, Colour Sisterhood Conference, een conferentie van drie dagen voor vrouwen. Twee op rij om alle gasten (over de 10.000) te kunnen ontvangen. Colour 1 was in het centrum van de stad in het Sydney Entertainment Centre, en tijdens die week was ik betrokken bij het Kidsprogramma. Drie dagen chillen en hangen met basisschoolkinderen van groep3 t/m 8 is natuurlijk een eitje en was dan ook heel leuk.

De 2e Colour was in de Hills Campus en er was dus lang niet genoeg ruimte voor ons allemaal, dus als eerste jaars bleven we op onze eigen City Campus. We dachten dat we allerlei projecten zouden moeten doen, maar in plaats daarvan hadden ze gezorgd voor een videolink (dat gebeurd wel vaker), naar de Hills Campus en konden we vanuit ons eigen Auditorium mooi meegenieten van alles wat er tijdens Colour 2 gebeurde. Superrelaxt dus!
Daarna hadden we een paar dagen vrij om ‘bij te komen’ (waarvan? :p)
We zijn toen met een groep een dagje naar de Blue Mountains geweest, waar we hebben gehiked en onze ogen uit hebben gekeken.

EN VERDER...
Ben ik blij dat ik via alle sociale media lekker op de hoogte kan blijven van de dingen die in Nederland gebeuren. Facebook, Skype, filmpjes via YouTube en gewone ouderwetse mails en post zijn altijd leuk om te ontvangen. Als het goed is, is er een pakket met Nederlandse spullen onderweg die vrienden heel lief hebben opgestuurd. Nu maar bidden en hopen dat de douane niet alles op eet en ik het pakket in goede staat krijg, ergens komende week.


Daarnaast ben ik enorm dankbaar voor alle steun, op de diverse vlakken! Ook al lijkt het misschien dat jullie slecht eens in de zoveel tijd van me horen (wat ook zo is), wil dit niet zeggen dat ik niet aan jullie denk en me bewust ben van de achterban die ik heb in jullie. God’s genade en voorziening is groot!

Friday, February 25, 2011

The one with the last two weeks...

UPDATE
Die is hoog nodig, want ook als is mijn nieuwsbrief net verstuurd, er zijn alweer twee weken voorbij sinds ik die geschreven heb. Laten we het 'opstartproblemen' noemen. Of misschien is de laid-back cultuur erg hard ingekicked en moet ik daar nu weer van terugkomen.
Over laid-back gesproken, dat valt hier reuze mee hoor. Te laat komen is er niet bij, er wordt veel waarde gehecht aan het respecteren van elkaars tijd. Geen diensten die uitlopen of lessen die te laat starten, dat is er niet bij.


FEBRUARI
...is alweer bijna voorbij. College is inmiddels twee weken bezig en het ritme begint er redelijk in te komen. Maandag moet ik mijn eerste twee verslagen inleveren, en dat heb ik al gedaan, dus ben lekker bij. Het is nu vrijdagavond, mijn vrije (en dus zeer kostbare) avond. Normaal zou ik nu ergens aan het chillen zijn, maar met een hoofdpijn die al twee dagen duurt heb ik mezelf voor vanavond maar even als 'ziek' bestempeld. Morgenochtend moet ik namelijk gewoon weer aan de bak.
Ach, nu het internet het doet, kan ik me prima bezighouden met bijvoorbeeld blog-updates :)


CONNECT GROUPS (CG)
... of celgroepen/bijbelstudiegroepen of hoe je het ook gewend bent te noemen, zijn hier een enorm belangrijk onderdeel van church. Omdat we een enorm grote church zijn is connecten in kleine kring de manier om de ervaring van gemeente en familie en contact op te bouwen. Iedereen wordt dan ook gestimuleerd en verwacht om naar een CG te gaan. En een stapje verder, een CG bezoeken en een leiden is het ideaal. We hebben dit jaar de mogelijkheid om wel 1000 (!) CGs te starten, zoveel mensen hebben nog geen plekje. En we hebben genoeg leiders (zowel churchmembers als studenten) om deze te starten. Een bizar getal voor ons als Nederlanders, maar inmiddels ben ik er wel aan gewend en kan ik er wel enthousiast van worden. In elk geval heb ik nu 1,5 CG. De ene CG had me gevraagd, maar zij draaien op een avond die ik niet kan, en nu ga ik 1x per maand met hen eten als ze naar Powerhouse (wekelijkse jeugddienst) komen. En vorige week ben ik heel heldhaftig op een meisje afgestapt die ik al wel kende van mijn eerste week hier in Sydney en die een van de leiders van Powerhouse is. Toen ik zei dat ik nog geen CG had maar er wel graag een wilde, buiten college om, werde ze meteen enthousiast en zo belandde ik bij hun CG. Komende dinsdag hebben we de eerste keer en ik heb er mega zin in! Afgelopen zondagavond ben ik met een aantal van die CG na de dienst ergens gaan eten, en dat was in elk geval al heel gezellig! Daarnaast heb ik het afgelopen weekend ook met wat lui van Frontline (de 25-35 groep) gehangen, film gekeken en dat soort dingen. Dus zo langzamerhand connect ik ook met niet-studenten. Heerlijk om zo uit de 'college-bubble' te stappen.

CLASSES
Wow, daar kan ik ook uren over schrijven, over de lessen en de inhoud en hoe geniaal het is. Wat ik in elk geval een briljant vak vind is 'Old Testament Introduction', en de naam zegt het al; dit semester gaan we in vogelvlucht door het oude testament heen. Onze principal, Catrina, geeft dit vak en niet alleen kan ze goed lesgeven, op zo'n manier dat je het makkelijk volhoudt om 2 uur in de les te zitten, ze is onwijs slim! Ze weet echt alles van de Bijbel, daar kan ik echt jaloers op worden. Haar manier van ons lesgeven is de 'Hebreeuwse manier'. Kort uitgelegd, wij westerlingen hebben een Griekse manier van doen, denken, leren en leven. Zo zijn wij bevoorbeeld wetenschappelijk onderlegt, willen wij lijsten om van te leren, zijn we analytisch etc. De schrijvers van de Bijbel echter, kwamen uit een totaal andere context en zo is de Bijbel dus ook bedoeld. Als een verhaal om lessen uit te trekken, geschiedenis die zich herhaalt en die betrekbaar is op ons leven hier en nu. Dus in plaats van chronologisch en analytisch naar de Bijbel te kijken, kijken we naar het echte verhaal zoals het bedoeld is toen het geschreven werd.
Natuurlijk kan ik niet tippen aan wat er in de les gezegd wordt en is het in vertaalmodus nog lastiger om op papier (eh.. blog) te zetten, maar in elk geval wordt je manier van denken flink uitgebreid, wat ik erg leuk vind, want ik hou wel van diepzinnig kletsen over zulke dinen. Zo zei Catrina gister: De joden gingen met elkaar in gesprek en discussie om van elkaar te leren. En hoe minder ze het met elkaar eens waren, hoe interessanter het werd, want hoe meer leermomenten er gecreeerd werden. Zo... Denk daar maar eens over na... Aan het eind van deze update zal ik nog een gedachte posten als meegever die ik gister zelf bedacht heb (en die mijn docent van onze tutorialgroep wel tof vond :p)

MUZIEK
Natuurlijk ben ik ook volop bezig met muziek. Zo hebben we inmiddels onze bands gevormd en heb ik nu als hoofdvak 'keys' gekozen. Dit omdat ik daar het meeste in kan ontwikkelen en ook het meeste aan heb uiteindelijk. Dit blok moeten we drie nummers spelen, en over 3 weken moeten we die al performen. Hard-harder-hardst oefenen dus. Daarnaast moet ik ook een logboek bijhouden met muzikalen leerdoelen en moet ik dit semester 25 oefenuren loggen. Dat klinkt als veel, maar valt mee, daar zit ik zo aan. Op maandag krijgen we drie uur praktijkles, waarin we oefenen en onze tutorial leader, genaamd Natho, met ons meedenkt en adviseerd etc.
Daarna hebben we een uur tutorial waar we met elkaar alle dingen theoretisch doorspreken, zoals bijvoorbeeld hoe je om moet gaan met verschillende type mensen in een band etc.
Op dinsdag hebben we optioneel muziektheorie les. Dit zit nu nog niet in het vakkenpakket, dat zijn ze nog aan het ontwikkelen voor volgend jaar, maar met alles wat ze nu al wel hebben (genoeg!) zijn ze vast begonnen en is dat dus vrijwillig. Mooi dat ik daar dus heenga, want ik leer dan gelijk ook goed de theorie. Heb ik ooit op de HAVO wel gehad, maar dat is redelijk weggezakt, dus een flinke opfris met een boel nieuwe dingen zijn wel fijn. Die les wordt gegeven door Matt, een geniale bassist en leraar die zelf net drie jaar college erop heeft zitten.
In elk geval is mijn doel voor eind semester om dit nummer helemaal goed te kunnen spelen.
Grappig, dat wou ik al toen dit nummer 9 jaar geleden uitkwam. Toen had ik nooit motivatie. Nu wel.. :)
In elk geval wil ik me flink ontwikkelen op het gebied van melodielijnen en improvisatie. Er zijn hier trouwens echt een boel geniale pianisten/keyplayers en hangen ze als studenten ook wel eens. Een tweedejaars heeft aangeboden om me te helpen met het oefenen, dus dat is heel relaxed! Moet in elk geval flink mijn spieren trainen van mijn rechterhand, die kan nog niet zo goed de octaaf bereiken (voor de niet muzo's: acht witte toetsen tussen je duim en pink...)


WEEKEND
...staat nu voor de deur, morgenochtend de 2e keer Street Teams, joepie (oh wat zou ik graag uitslapen!), daarna met Choir naar Bondi Beach (beter is het lekker weer!) en 's avonds dood neervallen in mijn bedje. Zondagochtend fris en fruitig om half 7 in de kerk zijn, dan tot ongeveer 12 uur. 's middags maar weer dood neervallen (lees: slaaaaaapen of bankhangen, haha) en 's avonds naar de 7PM dienst, want een vriendinnetje laat zich dopen. Geniaal!

PS: VIDEO'S
Heb ik al wel een paar van, maar nog niet goed genoeg om te posten, moet dat nog even flink uitvogelen, maar binnenkort een kijkje in mijn leven :D

And as always: To Be Continued...

'We are created in God's image. We assume this means that we are made alike him, that we look like him, that we reflect who He is, that's why all of us have two hands and two feet, two eyes, two ears, a nose and a mouth. But what if God created us in His image, meaning in His picture, in His framework of creation, in His story of the world. What if it God purposefully put us into His painting?' -IMS-

Wednesday, February 23, 2011

The one with the first random pictures...

Because they won't go into my previous post, this will have to do :D
Powerhouse Summercamp (youn adults 18-25)

De Euromast is mooier :D

Wat maakt die iPhone 4 toch mooie foto's!

Church... College... Home...

The one with the first four weeks...

Vandaag is het zondag 13 februari 12 uur ‘s middags. Dat betekend dat de gemiddelde Nederlander in bed ligt en het bij jullie nog niet eens zondag is.
Het is alweer 21 dagen geleden, precies drie weken, dat ik vertrok vanaf Schiphol naar het verre Sydney.
Hoogste tijd dus voor een update!

VAKANTIESHOCK
Aan de ene kant voelt het alsof ik hier al twee maanden ben, zoveel lijkt er te zijn gebeurd. Maar de realiteit is dat de laatste vier weken vooral ‘rare’ weken zijn geweest. Over het afscheid op Schiphol kan ik alleen maar zeggen: Wow! Zoveel mensen, supergaaf!
De vliegreis was vooral lang, vermoeiend en het eten wat China Airlines je voorschoteld, zou ik nog niet eens aan mijn hond voeren, dat is, als ik een hond had. Dus met een compleet lege maag, na 2,5 dagen reizen en gelukkig al mijn spullen, kwam ik met mijn flightbuddy op dinsdag de 11e januari aan op het Kingford Smith Airport van Sydney. Missie 1: MacDonalds!

Daar werd ik opgehaald door mijn nichtje, die me vervolgens naar church (zo noemen we het hier, of je het nou over college of de kerk hebt, alles in hetzelfde gebouw) bracht.
Ik werd opgevangen door studenten die net hun eerste semester erop hebben zitten en hier dus al een half jaar zijn. Goed geregeld, zeg maar, want binnen een uur stond ik al in mijn huis. Een mooi appartement, wat ik deel met drie anderen. De rest van de dag werd ik flink op sleeptouw genomen en werden de beginselen van het leven als Hillsong College student aan me uitgelegd.

Wat te vertellen:  Het weer is fenomenaal, dagelijks rond de 20-25 graden, sommige dagen zijn 40!
 ‘s Nachts af en toe regen om af te koelen of keiharde wind. Sydney is mooi, groot, HEEL groot. The Operahouse heb ik vorige week gezien, vanaf de veerboot naar Manly, een schiereiland met een mooi strand.
 
Wat trouwens ook HEEL groot is, zijn de spinnen die ze hier hebben.
En geloof me, dit is een klein foto’tje maar dit beest had een diameter van zeker 7cm! Ze zitten overal, ik bedoel, in de hal, in de badkamer, in de woonkamer. En dan zal ik het niet eens hebben over kakkerlakken. Geloof me, ik woon echt niet in een of ander 3e wereld land, maar goed. Zolang ik nog niet gebeten wordt, is er niet zoveel aan de hand. Denk ik… Ach, ik ben goed verzekerd :D (okay als ik dit teruglees lijkt het alsof er continue overal spinnen zitten. Dat is niet helemaal waar. Drie spinnen in vier weken valt eigenlijk best mee.)

CULTURESHOCK
Mijn huisgenootjes zijn twee amerikaanse meiden (19 en 24) en een brits meisje (30). Ik deel mijn kamer met de Brit. En geloof me, als er een grotere cultuur-botsing kan zijn is het wel met twee stereotype amerikaanse meisjes (serieus, ik maak geen grapje als ik zeg dat de ene een cheerleader was en de andere een peagentgirl, google het maar), die nog nooit van huis zijn geweest, een brit die directer is dan goed is voor deze wereld en ik met mijn nederlandse directe, doch soms toch ietwat meer genuanceerde houding. (Ja, echt, haha). Wat zal ik in dit stadium zeggen: ZUCHT. Maar verder gaat dat prima. Inmiddels hebben we aardig wat spulletjes gekregen of gehaald, zoals een koelkast, een bank, tafel, stoelen, een magnetron, tv, etc. De wasmachine is ook gearriveerd, al duurde het even, om maar op te houden over internet. Dat kan nog wel even duren, ze zijn hier niet zo snel.
Verder doe ik mijn ding voornamelijk buitenshuis, omdat ik geen zin heb om binnenshuis de hulpverlener uit te moeten hangen en iedereens issues op te lossen. Ze leren het vanzelf
J (ik ook trouwens).

SUMMERCAMP
Naast dat deze weken in het teken stonden van wennen, dingen regelen zoals telefoon, bankrekening etc, was het ook de tijd van de Summercamps. Want ja, het is hier bijna 1 Februari, vergelijkbaar met de Nederlandse 1 September. Twee weken geleden mee geweest op ‘Voltage camp’, voor groep 7 en 8, simpelweg geniaal en vorige week teruggekomen van ‘Powerhouse Retreat’, voor de 18-25 jeugd.
Dat was nog genialer. (Binnenkort volgt een compilatie filmpje).

COLLEGE
Na twee weken ‘intensives’ gehad te hebben, twee weken waarin we twee vakken krijgen, en voornamelijk de hele dag hoorcollege’s hebben, begint morgen dan ons normale rooster. Qua naam weet ik wat ik krijg, maar inhoudelijk nog niet echt een idee, dus dat volgt in de volgende update.
Naast de hoorcollege (Core classes), werkcollege’s (Tutorials) en Bandpractice hebben we twee ‘stageplekken’. Ik doe Choir en Streetteams (nee, je mag niet kiezen, en van Streetteams wordt ik niet meteen enthousiast, maar dat komt vanzelf.) Choir doe ik op zondagochtend, tijdens twee van de zes diensten. De mazzel is dat ik om de week maar 1 dienst hoef te zingen, want er zijn maar drie ochtenddiensten. Dus de ene week is het vroeg op, de andere uitslapen, of helpen bij de Kids, die komen een handje te kort. Streetteams is op zaterdagochtend, zo’n drie uurtjes connecten en helpen bij mensen in verschillende wijken. Het doel is niet evangeliseren, maar puur outreachen en er letterlijk en figuurlijk ‘zijn’ voor mensen.
Zoals een van onze leiders uitlegde: People won’t care about ‘your’ gospel, unless they know you care about them.

AUSTRALIA
Australische humor bestaat uit sarcasme. Jeej! Dat kennen we in Nederland gelukkig ook. De Amerikanen daarentegen hebben er wat meer moeite mee. Dat zorgt voor hilarische situaties.
Tegelijkertijd is elke nationaliteit die je je kunt bedenken hier wel aanwezig, zowel  in college als gewoon hier wonend. Ik ben de enige Nederlandse van mijn intake (deze lichting), maar er zijn er nog drie van eerdere intakes. 
Verder zijn er nog niet heel schokkende dingen die botsen met mijn Nederlandse achtergrond. Alles is hier wel een stuk relaxter, maar te laat komen is er nog steeds niet bij
J Dat is bij andere culturen wel even anders. Zo kun je rustig een half uur op een Braziliaan wachten of op Amerikanen. Er is wat dat betreft wel duidelijk een verschil in ‘mindset’ tussen Europeanen en (Zuid-)Amerikanen. Waar wij zijn opgegroeid met ‘doe maar normaal en kom op tijd’, hebben zij een achtergrond van ‘alles is zo awesome en ach, dan maar wat later’.

CHURCH
…is in een woord GEWELDIG! De diensten zitten goed in elkaar, de mensen zijn tof, en er hangt een sfeer van altijd elkaar bemoedigen en becomplimenteren.
@mijn lieftallige collega’s back in O’beek, over competentiegericht werken gesproken, hier kunnen ze er ook wat van :D
EN IK?
Met mij gaat het goed. Het heeft in deze fase zo zijn ups en downs, maar ik vind mijn plekje wel. In elk geval ben ik er van overtuigd dat de keuze om hier heen te gaan de goede is geweest, ondanks wat ik in Nederland heb achtergelaten. Heimwee is niet het goede woord. Af en toe even frustratie’s of enthousiasme willen delen met vrienden des te meer. Maar de steun vanuit Nederland is er duidelijk en daar heb ik veel aan. Al is het lastig om twee werelden te combineren, toch is het fijn om te horen hoe het in Nederland is, wat iedereen doet en hoe het leven daar gewoon lekker door gaat.
En ach... Of ik nou volgend jaar terug kom of niet, in elk geval zal dit jaar me veel brengen. Wat precies weet ik nog niet, maar, zoals ze hier zeggen: THE BEST IS YET TO COME!


Sunday, January 9, 2011

The one with all the goodbyes...

Zo, het eerste deel van de poep-lange reis naar Sydney zit erop. Terwijl ik dit schrijf wachten Suus en ik op het vliegveld van Taipei in Taiwan (wist zelf ook niet waar 't lag), tot we over een uur of 8 kunnen doorvliegen naar Sydney. Het is hier stil, en weinig te doen. Het stinkt naar raar Taiwanees eten waar ik misselijk van wordt maar tegelijk heb ik trek. Ik zou wel een boterham met pindakaas lusten, maar dat kennen ze hier natuurlijk niet.
Toch is het niet allemaal stom, want we kunnen hier gratis douchen, internetten en onze spullen opladen. Kom ik er alleen net achter dat de stekker van mijn laptop net niet helemaal in mijn wereldstekker past. Dus even een kak-momentje, maar goed, ik sloop straks mijn wereldstekker wel zodat het wel past :)

De eerste foto's en filmpjes zijn al gemaakt, maar kan ik nu nog niet up-loaden, dat komt nog. Ook de eerste blonde mometen en avonturen zijn al geweest. Zo kwamen we op Bankok aan, waar we het vliegtuig 2 uur uit moesten om vervolgens weer in hetzelfde vliegtuig te stappen om verder te vliegen naar Taipei. Kom ik er vlak voor we weer zouden instappen, erachter dat ik mijn fototoestel mis. En dat terwijl ik nog wel zo goed had opgelet waar ik 'm had gelaten. Voor het eerst in mijn leven kon ik dan ook wel bedenken waar ik 'm het laatst gehad had: In het vliegtuig. Gelukkig was er een behulpzame grondstewardess die voor mij ging informeren bij de stewards in het vliegtuig, en jah hoor, natuurlijk was mijn toestel gevonden. Gelukkig maar!!
De vraag is nog wel of mijn gitaar momenteel de goede weg aan het vinden is naar Sydney.
Deze moest ik namelijk meenemen tot aan het vliegtuig, waar hij gezellig samen met de kinderwagens etc nog werd ingeladen. Dus ik ging er van uit dat ik deze in Taipei ook weer uit het vliegtuig moest halen. Maar nee. Eerst wilde de crew op zoek gaan naar de koffer in het vliegtuig en snapten ze niet zo goed dat ik hem niet zelf in het vliegtuig gebracht had. Na wat heen en weer gepraat en uitgeleg kwamen we tot de conclusie dat, omdat er zo'n mooi label op zit, hij sowieso met de bagage doorgestuurd wordt. Zo lang hij maar niet verdwaald, want tot overmaat van ramp heb ik op m'n eigen label het adres verkeerd geschreven. Maar goed, het telefoonnummer klopt wel, dus het zal wel goedkomen. :) We'll see..

Afscheid nemen is trouwens wel het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb in mijn leven (althans, zo voelt het in elk geval). Maar jah, dat kan haast ook niet anders als er wel 23 mensen om je heen staan op Schiphol. Ach, ik ben alweer een stapje verder merk ik, want ik kan dit nu typen zonder te huilen, dat lukte een half uur geleden nog niet :) We komen er wel. Ik hou gewoon enorm veel van m'n vrienden en ga ze enorm missen. Evenals natuurlijk mijn familie.

En de perfecte oplossing voor iemand missen is: ze plat mailen/hyven/smsen etc. Dus... That helps.
Nou, ik ga nog even aan de FB/Hyves/mail etc...

Monday, January 3, 2011

Nog 6 nachtjes...

De tijd vliegt, en ik over 6 nachtjes ook. Maar eerst staat deze week bol van 'laatste dates', althans, een aantal, want er moet ook flink ingepakt worden. Het is nu maandagochtend half 10. Ik heb een mega To-Do list in mijn telefoon staan, en de buren krijgen nieuwe kozijnen, dus het is maar goed dat ik van plan was vroeg op te staan!
Vandaag staan er twee dingen op het programma: De laatste vergadering op werk, snik!, en de laatste Jovo-avond (kerk). Twee leuke dingen, hoewel ze niet makkelijk zullen zijn...
Dus, voor ik er verder over uitweid en de hele ochtend achter de pc zit en vergeet voor 12:15 mijn lijstje afgewerkt te hebben, sluit ik hier maar mee af:

ZUCHT...